کد مطلب:312240 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:269
با حسین از مدینه
نوشتاری كه بدان می نگرید از این بخش به بعد حال و هوای دیگری می یابد. از این بخش حضور سبز عباس بن علی (ع) چشم گیرتر است. اگر تاكنون در سطرهای كوتاه تاریخ، ردپایی از او را پی می گرفتیم، یا به رویدادها و اشخاصی نظر می كردیم كه می توانستیم آگاهی عباس (ع) از آن ها را به كمك قرائنی به اثبات برسانیم، اینك در آغاز قیام اباعبدالله الحسین (ع) به یقین می دانیم كه عباس (ع) تا پایان حادثه ی كربلا در كنار حسین (ع) بوده و با چشمان تیز بین و ژرف نگر خود به حوادث آن دوران می نگریسته است.
سیدالشهدا (ع) شبانگاه بیست و هشتم رجب سال [1] 60 ق با تمامی برادران، خواهران و خاندان خود - به غیر از محمد بن حنفیه - از مدینه خارج شد؛ [2] در حالی كه این آیه از قرآن را بر لب داشت: «و خرج منها خائفا یترقب قال رب نجنی من القوم الظالمین؛ [3] از آن جا ترسان بیرون آمد و پیوسته مراقب بود. گفت: خدایا، مرا از قوم ستمكار رهایی بخش.»
[ صفحه 76]
سیدالشهدا (ع) شبانگاه بیست و هشتم رجب سال [1] 60 ق با تمامی برادران، خواهران و خاندان خود - به غیر از محمد بن حنفیه - از مدینه خارج شد؛ [2] در حالی كه این آیه از قرآن را بر لب داشت: «و خرج منها خائفا یترقب قال رب نجنی من القوم الظالمین؛ [3] از آن جا ترسان بیرون آمد و پیوسته مراقب بود. گفت: خدایا، مرا از قوم ستمكار رهایی بخش.»
[ صفحه 76]
[1] وقعة الطف، ص 85؛ الارشاد، ص 202؛ الكامل، ج 4، ص 14 و ص 16 (اشاره به ماه رجب كرده است بدون ذكر روز آن)؛ تاريخ الطبري، ج 4، ص 252 (اشاره به روز و ماه)؛ ولي الفتوح، ج 5، ص 34 زمان خروج امام (ع) از مدينه را سوم شعبان سال 60 نوشته است.
[2] الكامل، ج 4، ص 16؛ تاريخ الطبري، ج 4، ص 252؛ الاخبار الطوال، ص 228.
[3] القصص: 21.